Een moment om stil te staan bij het leven op dit moment.
Gijs en ik zijn gelukkig samen. We hebben superveel plezier samen, doen leuke dingen en zijn graag op stap met Benco.
Benco is mijn vriend, mijn maatje, mijn hondje. We gaan graag samen op stap. Als ik opsta gaat Benco met me mee, en hij houdt me steeds in de gaten.
Op de weblog schrijf ik dus ook vaak over Benco.
Maar Benco is niet mijn kind. En ik ben niet zijn mama. Er zijn mensen die dat zeggen of denken, maar ik zie dat zéker zo niet.
Mijn/ onze kinderwens is erg groot, en ook daar schrijf ik af en toe over op de weblog. Omdat ik niet weet wie er meelezen, schrijf ik niet alles openbaar op mijn blog. Sommige blogs/pagina’s staan achter een wachtwoord. Zo houd ik in de hand wie wat kan lezen. En sommige delen staan er ook alleen als dagboek, die gaan niemand iets aan.
Ik ervaar soms dat mensen in het dagelijks leven niet vragen hoe het met me gaat, of zeggen ‘dat ze dat al hadden gelezen’. Alsof ik er dan niks over kwijt wil of zo.
We zitten beiden in een achtbaan van emoties. Vooral ik heb daar erg veel last van. Gaan we verder in de Medische Mallemolen, is adoptie (toch) een optie of blijven we afwachten of ik nog ‘spontaan’ zwanger wordt. Met dus altijd de kans dat we kinderloos blijven.
Het ene moment zijn we eruit, en het andere moment zijn er weer twijfels.
Het is moeilijk, het zal moeilijk blijven. Ik vind het erg moeilijk om zwangere vrouwen en baby’s in de buurt te zien. Omdat ik ook zo graag wil.
Er zullen mensen zijn die het het raar/vreemd vinden dat ik dit soort dingen deel. Prima als iemand dat vind.
Maar het is mijn leven, mijn weblog en het zijn mijn emoties.
Maar het is mijn leven!
Een goed stukje meis. Natuurlijk gewoon schrijven wat je schrijven wilt en laten lezen wat je wilt dat we mogen lezen.
Die twijfels snap ik ook wel…adoptie… of niet.Misschien spontaan zwanger worden…maar misschien wel allebei! Die twijfels zullen er wel blijven…denk je niet?
Heel veel sterkte en succes met het nemen van allerlei beslissingen.
Als ik dit lees ben jij het zoals ik je van hier ken!
En ik kan me best voorstellen dat als je een kind zo graag wil, dat moeilijk is bij andere te zien!!!
XxX
goed dat je dit zo opschrijft. En duidelijk. voor iedereen. Ik hoop dat ooit jouw droom uit zal komen.
Heel goed hoor..het is jouw blog dus jij beslist zelf waar je over schrijft! En het gemis van kinderen kan ik mij heel goed voorstellen, zelf heb ik er twee en ik zou niet meer zonder ze kunnen! Meid, je weet…ik leef erg met jullie mee en ik hoop werkelijk dat jullie wens vervuld wordt!
Goed dat je dit allemaal opschrijft. Het is tenslotte jóuw site en het kan soms ook lekker zijn om dingen van je af te schrijven. En jullie staan voor moeilijke keuzes… ik hoop echt dat jullie kinderwens ooit uit mag komen meis!!
liefs Insoon