Artikel: De Spiegel.

Hierbij het artikel wat stond in het Personeelsblad van het LUMC.
De rubriek heet “De Spiegel”
‘De Patiënt is het centrum van ons medisch universum’, zei J.S. Murphy. Diezelfde patiënt kan zorgverleners een spiegel voorhouden. Lumens laat in elk nummer er één aan het woord.

‘Veel Geluk’, zei de verpleegkundige altijd.

Saskia (31) en Gijs (41) van de Ven uit Rijnsaterwoude hebben een jarenlang fertiliteitstraject achter de rug en ze zijn nu in verwachting via IVF.

“Bij de eerste onderzoeken op de afdeling Fertiliteit werd niets gevonden, dus werd ons gezegd een half jaar later terug te komen. Toen we er na een half jaar weer waren, zei de arts-assistent vrijwel gelijk: “Ik kan nog niets doen, kom over een half jaar maar weer terug.” Daar waren we wel geïrriteerd door, want dat had hij ons over de telefoon ook wel kunnen vertellen. We waren toen al twee jaar bezig om zwanger te worden, en dat het dan ineens spontaan wel zou lukken, dat wilde er bij ons niet in.

Vervolgens wees hij ons erop dat er een maatschappelijk werkster was op de afdeling Fertiliteit, waar we eens mee konden praten. Hoewel we er nogal sceptisch tegenover stonden, zijn we toch maar naar haar toe gegaan. Dat bleek een heel goede beslissing. We hebben veel fijne gesprekken met de maatschappelijk werkster gehad, en ze heeft ons goede adviezen gegeven. We hebben heel veel aan haar gehad.

Op een gegeven moment zijn we begonnen met IUI (inseminatie in het lichaam van de vrouw, door rechtstreeks zaadcellen in de baarmoederholte te brengen – red.).  Elke keer was het wachten op de uitslag weer zenuwslopend. Normaal gesproken word je tussen half twee en vijf gebeld met de uitkomst van de zwangerschapstest. Als het dan kwart voor vijf is, en ze hebben nog niet gebeld, ben je al tegen het plafond opgevlogen. De maatschappelijk werkster gaf ons de tip om aan te geven dat je zelf wilt bellen voor de uitslag. Dat was een stuk rustiger.

Al met al hebben we ruim drie jaar in het ziekenhuis rondgelopen. Op een gegeven moment ging ons een schilderij opvallen dat op de afdeling Gynaecologie hing, vlak naast Fertiliteit. Het was een afbeelding van een heel verdrietig kijkende, zwangere vrouw. Wij vonden dat schilderij nogal deprimerend, want het gaf ons het idee dat zij ongewenst zwanger was, terwijl wij daar juist kwamen om zwanger te worden. Daar hebben we toen een mailtje over gestuurd en kort erna is het schilderij omgewisseld. Dat was heel netjes.

In dezelfde mail hebben we de foto’s aangekaart die niet lang daarvoor op de afdeling Fertiliteit waren opgehangen. Twee afbeeldingen van een verzameling spiraaltjes! Dat vonden we echt een misser. Als je op zo’n afdeling komt om zwanger te worden, dan wil je niet geconfronteerd worden met voorbehoedsmiddelen. Die foto’s zijn toen eveneens weggehaald, dus ze hebben er wel heel goed op gereageerd.

De zes IUI-pogingen die we hebben gedaan, leverden niks op. Maar afgelopen december hebben we onze eerste IVF-poging gedaan, en die is geslaagd! Na zo’n inseminatie of terugplaatsing zei de verpleegkundige altijd: ‘Veel geluk.’ Dat vonden we fijn, want het is toch altijd een bijzonder moment.”

Foto: Arno Massee