Vandaag – vorig jaar – was de gevreesde dag. De dag van de punctie. Hier had ik al zo lang (al jaren bewust en onbewust) tegenopgezien….
8 december
De punctiedag.
Wat een stress en een spanning van tevoren en wat was ik bang! Ik kon al die tijd aan niks anders denken.
Het programma was wat uitgelopen, daarom werden we om kwart voor 12 binnen geroepen. Ik kreeg een prik in mijn bil en een pilletje om rustiger te worden (inslaper)
Daarna mocht ik een half uur wachten om alles in te laten werken. Verpleegkundige M. kwam uitleggen wat er allemaal ging gebeuren. Rond kwart over 12 kwam dokter V. me halen. Ik moest eerst gaan plassen en mocht daarna plaatsnemen op ‘de stoel.’ Toen kwamen de zenuwen toch wel erg terug. (maar het pilletje deed zéker weten zijn werk)
Ik mocht mijn eigen CD meenemen, en ik nam Pater Moeskroen en de Kelten mee. Deze CD hebben we afgelopen zomer in Oostenrijk veel gedraaid, en ik wordt gewoon blij van de liedjes!
Ik werd toegedekt met groene doeken en dokter V. stelde me erg gerust! De arts maakte alles vanbinnen schoon. Hierna kreeg ik 4 verdovingsprikken waar ik nauwelijks iets van voelde!
Toen kreeg ik nog een echo om te kijken of ‘alles’ er nog zat en toen begon het prikken.
De arts deed het zo rustig en legde alles zo goed uit! Het aanprikken van de eitjes deed zéér, vooral toen hij er eentje niet te pakken kreeg. die liet hij zitten. Eerst de ene, en daarna de andere kant.
Ik kneep Gijs flink in zijn hand en zei af en toe auw! We hadden een cd van Pater Moeskroen meegenomen en die stond lekker aan. En ik kon er af en toe nog naar luisteren ook!
Het prikken was gelukkig snel voorbij!
Hierna keek de arts nog even en stelpte nog wat bloedinkjes en ik kreeg een zetpil.
De pijn was weer snel vergeten en eigenlijk zei ik gelijk na de punctie tegen de arts: dat zou ik zo nog een keer doen!
Ik mocht mijn benen uit de steunen halen en nog lekker blijven liggen, ik werd toegedekt met doeken. wel moest ik mijn benen gebogen houden, ik was te groot voor de stoel!
We kregen thee en na een tijdje kwam dr V. vertellen dat er 3 eicellen waren gevonden en dat het zaad goed was. Het zou IVF worden en geen ICSI. Ik mocht nog blijven liggen en M. kwam me helpen met gaan zitten en daarna opstaan, en ook Gijs kwam me helpen. Die was de hele tijd heel lief geweest! Ik was nog wel wat duizelig en dizzy. Ik mocht me aankleden en daarna mochten we weg. (dat klinkt heel snel, maar tussendoor moest ik nog wel een paar keer gaan zitten) Met de lift naar beneden en Gijs ging even naar de wc. Hierna ging hij de auto halen (we stonden op de bovenste etage van de parkeergarage) en daarna kwam hij me binnen halen. Thuis na de lunch lekker naar bed en daar heb ik tot het avondeten lekker gelegen. Om half 9 ging ik weer naar bed, ik had nog wel flink buikpijn.
Ook vrijdag had ik nog flink buikpijn en hield ik me rustig! Het spannendste is wel of er ook bevruchting heeft plaatsgevonden…
Wat leuk dat je daar een foto van hebt ook! Nooit eerder gezien dacht ik? Ook leuk voor Emma later!
Het lijkt mij ook eng dat prikken en zéker pijnlijk. Maar wat hebben jullie er iets ongelofelijk moois voor terug gekregen hè? :))
Wat leuk dat je een foto hebt van dat moment. Is voor later wel leuk. Het lijk mij geen prettig gevoel om zo te worden aangeprikt. Maar het heeft zijn werk gedaan.