Olympisch Stadionloop

Toen ik in mei startte met hardlopen was mijn ultieme doel om eens een 5K te lopen. En afgelopen zondag was het zover.
Samen met mijn ‘persoonlijke haas’ liep ik de Olympisch Stadionloop.
Eerst liep ik 1 k met Emma. Haar eerste hardloopervaring. Deze ging van ‘ik vind dit zo leuk!’ tot ‘ik ben zó moe’ We hebben het grootste deel gerend, klein stukje gewandeld. Trots op onze kanjer!

Daarna was het zover voor mij. Even wat kledingstukken uit zodat mijn hardloopkleding over bleef. Wat was het koud!!

Na het startschot liepen we het Olympisch Stadion uit, linksaf een bruggetje over. Hierna waren we al snel de drukte uit en konden rustig lopen. Van tevoren hadden we afgesproken tussen de 7 en 7.15 per kilometer te lopen, en aan het eind zouden kijken of er nog wat te versnellen viel. Rond de 36 minuten zou leuk zijn, het liefste ‘vijfendertig en een beetje’
Ik liep wel lekker, er was nog tijd en energie om te kletsen.
Soms haalden we wat mensen in, maar werden zelf nauwelijks ingehaald.
Ik had het warm! Deed mijn handschoenen uit. Daar ben ik nog erg mee aan het zoeken. Welke kleding. Wat is te warm / koud / …

Al voordat wij halverwege waren gingen de eerste lopers al terug. Tussendoor bespraken we nog even de ‘dorpsroddels’ En toen begon het wat zwaarder te worden. Rond de 3 km iets versnellen, en bij de 4km wilde ik niet meer (hoorde ik achteraf haha)
Op de terugweg het bruggetje op moest ik wat versnellen, en voor die tijd was me al verteld ‘dat we die hiervoor nog in gingen halen’ En zo geschiedde.
Weer aangekomen in het Olympisch Stadion was het ‘rennen voor wat je waard bent’ en zo ging ik lachend de finish over. Wat was dat leuk!
Wel moe en even kapot, maar gaaf!!!
Onze eindtijd wisten we niet. Ik was vergeten om mijn horloge uit te zetten. Pas bij het graveren van de medaille kwamen we erachter: 34.19 Veel sneller als dat ik gedacht had!

Het was heel leuk. Veel geleerd.
Het Olympisch Stadion is een prachtig gebouw. Hopelijk kom ik hier binnen een jaar nog eens terug!