Na de Drechtloop liep ik op woensdag een heerlijke herstelloop van 4 km in een langzaam tempo. Heerlijk. Lekker kletsend verdween het asfalt onder mijn voeten. Heerlijk!
Op zaterdag was het weer tijd voor een serieuze afstand. Weer de 8km. En die ging dan weer niet vanzelf. Smorgens vroeg (8.45u) Met steek in mijn zij uiteindelijk. Maar wel het eind gehaald…
’s Middags nog lekker schaatsen op de ijsbaan. Dat was dan een sportief dagje!
Vanmiddag liep ik voor het eerst in lange tijd weer eens alleen. Ik zag er eerlijk gezegd best tegenop. Er stond een 5k op het programma. Had ik al gezegd dat ik er tegenop zag?
En het was ook nog koud buiten. Maar een schop onder mijn gat en ik ging!
Het ging niet het hele stuk fantastisch. Even had ik de runners’high. Maar zeker niet het hele eind.
Ik keek op mijn horloge en zag 6.46. Dat vond ik knap snel voor de eerste kilometer. Dus iets langzamer gaan lopen. Maar onder de 7 leek me wel fantastisch. Ik was vertrokken met het idee om met een pace rond de 7:15 te gaan lopen (want: alleen en rustig aan)
Dat is dus niet gelukt.
Uiteindelijk liep ik mijn snelste 5K ooit! Met een pace van 6:56 (snelheid per kilometer)
Zodan!
Zondag gaan we weer voor de 8 km!
Overigens liep ik de andere kant eens op. Waarvan R. al eens had aangegeven dat de weg daar scheef was. Dat had ik tot vandaag nog nooit gemerkt. Was ook best een tijd geleden dat ik die kant in ging. En hij had gelijk. (duh…) Ik heb er nu ook last van. Eigenwijs :S
