Toen mijn opa net in het verpleeghuis woonde ben ik 2 keer met hem gaan fietsen. Een keertje op de duofiets en een keertje op de rolstoelfiets. Vroeger had opa veel gefietst, en dit was een prima manier om nu nog te kunnen fietsen. Als we vroegen of hij mee ging fietsen was hij niet gelijk enorm enthousiast, maar eenmaal op de fiets leek hij zeker te genieten.
Nadat we met de rolstoelfiets op pad waren geweest werd het winter, en werd opa bedlegerig en was fietsen helaas niet meer mogelijk.
Ik wist van het bestaan van de stichting Fietsmaatjes in onze gemeente. Maar ik moest even de drempel over om me aan te melden, maar in de vakantie was het ineens zover.
Stichting Fietsmaatjes Kaag en Braassem heeft tot doel: Het mogelijk maken dat mensen die niet meer zelfstandig kunnen of willen fietsen, samen kunnen fietsen met een fietsmaatje op een duofiets. De stichting heeft haar activiteiten in de gemeente Kaag en Braassem.
Ik kreeg vervolgens een uitnodiging voor de informatieavond. Deze heb ik bijgewoond en het was erg interessant. Vervolgens maakte ik met een ervaren vrijwilliger een afspraak voor een ‘fietsles.’ Ik had ook een korte instructie gehad in het verpleeghuis van de beweegagoog, maar deze was anders. Met name de praktische zaken zoals mensen thuis ophalen en de accu’s waren nieuw voor me. Veel dingen waren uiteraard ook gewoon logisch, maar fijn om te horen.
Ik begon als ‘gast’ op de duofiets en mocht daarna wisselen om ook als vrijwilliger plaats te nemen.
Na de les kreeg ik te horen dat ik met de fiets op pad mocht, en er was ook al een maatje voor me. Of ik was al een maatje voor iemand.
En zo ging ik afgelopen dinsdag voor het eerst met de duofiets op pad! Op mijn eigen fiets naar de stalling in Leimuiden, daarna met de duofiets terug naar Rijnsaterwoude om mijn maatje op te halen en vervolgens weer naar Leimuiden om daar een rondje te gaan fietsen.
Een andere kant op was niet mogelijk omdat de weg hier overal half opengebroken is vanwege werkzaamheden. (en met die duofiets over een ponton en rijplaten leek me de ook geen echt goed plan)
Ik vond het leuk om te doen, maar ook wel spannend! Ik moet mijn maatje nog leren kennen, en vanwege haar ziekte kan ze niet zo goed praten. Ik hoop dat dat we elkaar in de toekomst beter gaan leren kennen, zo’n eerste keer was toch ook aftasten en kijken.
We werden (aan alle kanten..) ingehaald door een enórme club pubers. Die al brullend en roepend kort langs ons reden. We hoorden van “Hallooooo!” tot “Goed bezig!!” en “Ik wil ook zo’n fiets.”
Ik voelde me niet echt prettig zo, maar als ik meer midden op de weg ging fietsen kwamen ze ons aan alle kanten voorbij. Achteraan de groep reed een meisje met een groen vestje aan te roepen dat ze 1 voor 1 moesten passeren. Wat ze dus niet deden. Ik denk dat ze nog nooit een duofiets hadden gezien ofzoiets.
Het weer was heerlijk, en we maakten een ritje van een uurtje ongeveer.
Mijn gast gaf aan dat ze de volgende keer graag weer mee gaat fietsen. Dus over 2 weken gaan we weer! Hopelijk dan geen pubers en is er weer ergens een weg open zodat we meer mogelijkheden hebben voor een rondje!
Meer weten? Stichting Fietsmaatjes Kaag en Braassem
Op veel plaatsen in Nederland zijn vergelijkbare initaitieven. Even googelen 😉
