k ben niet zo ‘held-erig’ aangelegd. Ik ga niet graag ergens alleen naartoe, ik vind het zelfs spannend of eng om alleen naar “iets nieuws” te gaan.
Naar het huis van iemand waar ik nog nooit was, naar een onbekende iets ophalen, een nieuwe leerling, naar een nieuwe groep. Sowieso: naar voor mij (nog) onbekende mensen.
Dingen in een groep doen vind ik vaak wel leuk, maar alleen ergens naartoe waar ik niemand ken, en ze mij ook niet kennen, vind ik doodeng.
Dat vind ik nu ik groot en volwassen ben, maar ik heb het al mijn hele leven.
Misschien doordat mijn ervaring met groepen (klas, school) niet altijd heel goed was.
Emma heeft daar echt geen moeite mee. Die gaat naar de zwemles waar ze niemand kent, het koor waar alleen onbekende kinderen zijn en ze doet ook workshops in het zwembad. We brengen haar uiteraard weg, maar van de kinderen kent ze (vaak) niemand. Ze ging van de zomer ook naar de kindervakantieweek. Er waren weinig kinderen hier uit het dorp maar na 5 minuten was het al prima en mocht ik wel weg.
En dat vind ik zo knap van haar! Ik durfde dat vroeger niet. En deed dat dus ook niet.
Ik ga binnenkort weer sporten met een groep, 1 keer per week. En ik vind het doodeng. Eerdere ervaringen kende ik niemand in de groep, kenden anderen elkaar wel en was ik toch alleen. Ik heb wel een aantal mensen die ik eerdere keren ook meededen, en we volgen elkaar ook op facebook. Zij gaan met de gevorderden mee en ik met de beginners. Dus toch vreemd. Ik weet dat het “moet” en dat ik het ook “wil.” Maar dan blijft het eng. Ik weet dat ze me niet opeten en dat trainers geen sporters bijten.
Ik ben daar voor mezelf, mijn eigen overwinning. En al vind ik hen niet aardig, en al vind ik hen eng. Ik kom daar voor mezelf.
Ik vind het zo knap van Emma. Die gaat er onbevangen heen en komt eigenlijk altijd terug dat het leuk was en dat ze een vriendin heeft. Tijdens de lessen zie je dan dat ze ook met anderen plezier heeft en grapjes maakt. Hopelijk blijft ze dat haar hele leven doen!
Knap van mijn kind!
Trots op haar!
Ik kan vijf kwartier in een uur kletsen, maak redelijk gemakkelijk een gesprek aan met onbekenden. Maar dit vind ik toch zó spannend. Maar ik schreef me in. Dus ik ga. Denk ik…
Ik snap je wel hoor, ik vind dat ook niet fijn om te doen. Maar als je eenmaal gegaan bent valt het vaak erg mee. Wel een heel fijn idee dat Emma nergens last van heeft en lekker haar ding doet, nieuw of niet.