In de afgelopen jaren waren er kilo’s bijgekomen. Véél meer dan me lief is. In de zomer van 2020 stopte ik definitief met hardlopen. Iedereen was thuis, ik vond het moeilijk om weg te gaan en (vaak) terug te komen in een chaos. En het was ook nog een lóeihete zomer waar het zweten al begon op weg naar de keuken. Nog spijt van maar het liep nu eenmaal zo.
Er werd thuis meer gesnaaid en ik kreeg long-covid. En zo kwam mijn gewicht (ver) boven de 100 kilo.
Meer dan eens deed ik een afvalpoging die allemaal strandden na een kilo of 3.
Ik was echt niet blij. Kleding kopen werd een frustrerende bezigheid. Maar er écht aan beginnen dat lukt me niet.
Begin 2022 had ik een gesprek met een diëtist maar daar kwam niet helemaal uit wat ik wenste. Ik ‘moest’ minder koolhydraten eten, kreeg een boekje mee en succes. De volgende afspraak kon niet doorgaan omdat ik (weer) Corona had. En zo mislukte het weer. Voor de zomervakantie kwamen de eerste concrete plannen en ging ik op onderzoek uit. Ik kwam in contact met Suus en aan het einde van de zomervakantie was er een concreet plan. De gebroken enkel van mijn man hád roet in het eten kunnen gooien (eten, hahaha…) omdat het leven al ingewikkeld genoeg was zou ik het starten ook uit kunnen stellen maar dat liet ik niet gebeuren. Ik ging koolhydraatarm eten, begon de ‘strenge’ eerste week en ondanks de knállende hoofdpijn ging het best goed. Het feit dat ik een schema kreeg met daarop precies wat ik mocht eten hielp me enorm. Ik hoefde niet alle keuzes zelf te maken en dat vond ik fijn. Uiteraard is er ook wel variatie mogelijk, maar de eerste weken at ik streng wat er op ’t lijstje stond.
Inmiddels zijn we een half jaar en 14,5 kilo verder. December vond ik wel lastig, en mijn doel voor december was ook niet om af te vallen, maar om op hetzelfde gewicht te blijven en dat lukte best goed. Net nu ik weer lekker aan de slag ging scheurde ik mijn enkelbanden en kon ik niet meer wandelen en zat ik vooral binnen. Het plan om naar een personal trainer te gaan om de achterstand in te halen moet nog even wachten omdat het nu echt nog niet gaat. De eerste afspraak was al gemaakt maar mijn fysiotherapeut was er duidelijk over. Ik stel het nog even uit, maar het komt.
Er is ook een lichtpuntje, na een héle lange tijd stilstaan val ik nu weer langzaam af. Wow en dat is zo fijn!
Bijna kan ik op de foto met de 15 kilozak voer voor Boris ter vergelijking omdat ik zoveel ben afgevallen.
Ik zou graag nog zeker zo’n 10 kilo afvallen. Dat roep ik al zeker 3 kilo en dat is ook al minder dan mijn ‘oorspronkelijke’ doel van >90.
We gaan het zien. Ik ben blijer als ik in de spiegel kijk dan 14,5 kilo geleden. Ik pas in de kleding die ik graag wil, ben eigenlijk weer zoekende wat ik nu leuk vind en graag draag. Ik kan het goed zien dat mijn ‘nieuwe’ kleding beter staat als de kleding die enorm met mij mee rekte de afgelopen jaren.
Tijd om te shoppen dus! (En dat gaat helaas niet vanaf de bank omdat ik geen idéé heb welke maat en wat ik leuk vind…)
