Achter in het land van mijn vader staan bramen. Heel veel bramen.
En zo herhaalt de geschiedenis zich.
Ik had nog nooit jam of sap gemaakt en wat ik ervan gehoord had was dat het niet heel gemakkelijk was.
Mijn moeder heeft een speciale sap-pan, maar die kan niet op inductie. Al googelend op internet vond ik wel wat recepten. Geleisuiker was snel gehad en potten had ik al eens eerder (met voorbedachte rade) gekocht.
En zo pruttelde ik bramensaus, maakte bramenjam en kwam er ook bramentaart en bramenijs. Sommige recepten nog voor wat verbetering vatbaar. Maar dat geeft niet.
Ook maakte ik een keertje griesmeel met (je voelt ‘m al aankomen…) bramensaus. De kinderen vonden de griesmeel ook lekker, en uiteraard kreeg mijn vader ook een bakje. (Mijn moeder grúwelt er werkelijk van…)
Afgelopen week was ik bij Dille & Kamille en daar haalde ik wat flesjes. Dan kan ik ook nog eens rabarbersiroop maken, want daarvan vond ik de eerste test ook erg geslaagd!
Tijdens het afrekenen sprak ik met de verkoper en zei dat ik vond dat ik ‘ouderwetse dingen’ deed. En eigenlijk… is daar ook niks mee!
Ik vond het leuk (en lekker!!)
Wat zou het volgende zijn…?
