Herkeuring WAO

Vanmorgen had ik een afspraak voor een herkeuring voor de WAO.
in 2006 ben ik voor het laatst bij hen geweest voor een gesprek met een reintegratie – mevrouw.
Die kon op dat moment niks voor me doen, en ze vertelde dat de herkeuring er aan zat te komen.
Nu, ruim 2 jaar later, was het zover.
Voordat ik naar binnen mocht kwam ik bij de receptie. Daar zaten 2 keurig gekapte dames. Ze vroegen of ze een kopie van mijn paspoort mochten maken (ik zei ja, laat ik maar niet moeilijk doen) en daarna deden ze De Schuifdeur open en mochten we plaatsnemen in de wachtkamer. Het zaten nog meer mensen. Aan een balie zaten 2 beveiligings – meneren, netjes in uniform. Ik voelde me bijna een crimineel die in de gaten gehouden werd.
De afspraak was om kwart voor 10, en om 10 uur mochten we naar binnen.
De arts was een ‘oudere meneer.’ Hij hing wat scheef in zijn stoel en stelde een boel vragen.
Hij had gehoord dat ik bij De Bruggen en Willem van den Bergh werkte. Of dat nogsteeds zo was. Bij de Bruggen werk ik een nieuwe functie (medewerker muziek) en bij de Willem van den Bergh werk ik helemaal niet meer. Dat waren wat dat betreft de vragen (geen vragen over contractbeeindiging ofzoiets)
En wat ik nu dan deed. Werken als musicus. Hij vroeg over hoeveel uren, wat voor werk dan, hoeveel uren dan.
En wie er kookte, en wie de boodschappen deed. En hoeveel dan. En hoeveel ik kon tillen. Wie het huishouden deed. Dat ik nog wel eens de bedden verschoon en vervolgens enorme last van mijn rug heb kwam ook ter sprake.  Dat mijn moeder de ramen deed, zo nodig dweilde en strijkt heb ik ook verteld.
De hobby’s kwamen naar voren (foto’s, scrappen, muziek)

daarna volgende het lichamelijk onderzoek. Wat een ellende. Met geweld ramde hij op mijn rug. In no – time was hij van bovenaan mijn nek bij mijn SI gewricht uitgekomen, dus erg veel tijd om te protesteren was er niet.
Draaien met mijn rug en nek, en daarna moest ik op de bank gaan liggen. Hij deed mijn benen in de lucht, en ik moest zeggen als het pijn deed. RAM. been 1 in de lucht. deed het pijn? JA! RAM been 2 in de lucht. Deed ook pijn ja. Danku.
Aan mijn armen ging hij gelukkig niet trekken, met mijn rechterarm kan ik helemaal niks hebben.

Nou, de conclusie was dat ik waarschijnlijk ‘minder beperkt ben dan 15%’ en ik dus geen WAO uitkering meer zal krijgen. Het werd doorgegeven aan een arbeidsdeskundige, waar ik ook nog een gesprek mee krijg.
Ik vertelde dat we bijna op vakantie gaan “ow, geeft toch niet” zei hij. Ik: “maar dat ik niet thuiskom en dat ik tot de conclusie kom dan ik vorige week op gesprek moest komen.” “Is dat het einde van de wereld dan?” “De wereld draait toch niet om de uitkeringsinstantie?” Zei hij toen.
Ik vertelde dat míjn wereld niet om hen draaide, maar dat van hen volgens mij wel.

Ik vraag degene die op Nijn pas wel of ze naar de post willen kijken, en als er post van die instantie is, of ze die dan willen openmaken en kijken wat erin staat.
Want deze dokter kan wel zeggen dat het niks uitmaakt als je niet komt,
maar volgens mij maakt dat zeker wel uit!

(owja, heb dus nu flinke last van mijn rug, nek en schouder. Dank u, dokter)