De maandag voordat Emma geboren werd was ik niet helemaal lekker. De zondag ervoor was het gerommel begonnen (maar dat wist nog niemand, zelfs Gijs niet)
Ik dacht me lekker rustig te houden, en maakte ’s morgens nog een wandeling met Benco. Daarna zette ik de laptop aan, rommelde wat en onder het kijken van ‘uitzending gemist’ begon ik met het haken van een roze vogeltje. Rond half 12 kwam mijn moeder nog even op de koffie en daarna haakte ik weer verder. Mijn moeder had niks gemerkt van die ‘pijnscheuten’ die ik tussendoor had gehad. Wel dacht ze dat het niet lang meer zou duren (net als ‘al die mensen’ die me hadden zien lopen die dag)
Na de lunch dook ik op de bank, en op een gegeven moment dacht ik “dat dit het volgens mij wel was” Rond 3 uur belde ik Gijs en vroeg of hij wel op tijd naar huis wilde komen. Met de auto een pakketje naar het postkantoor brengen zag ik niet meer zitten.
Na het middagslaapje wandelde ik met Benco naar de brievenbus. Tussendoor heb ik wel even stil moeten staan. (later zei de buurman: dus toen je met Benco ging was het al begonnen… ja dus!)
Voor het middagslaapje was het roze vogeltje af. Maar weer terug van het wandelen bedacht ik me dat áls het nu echt begonnen was ik ook een blauw vogeltje moest hebben. Dus begon ik aan een blauwe variant. Om half 5 belde ik naar Gijs dat hij nu wel naar huis moest komen. Tussendoor moest ik de weeën (want ik had inmiddels toegegeven dat dit naar alle waarschijnlijkheid wel weeën moesten zijn) al hangend over een stoel opvangen. Gijs was om 5 uur thuis en rommelde verder wat in huis. De weeën kwamen zo om de 8 – 15 minuten, ik was vanaf half 5 aan het timen geslagen. Ik haakte door, en bij elke wee hing ik zuchtend over de stoel.
Het vogeltje kwam af, en daarna ben ik lekker op de bank gaan liggen met ipad en de tv aan. Om 10u kwamen de weeën een uur lang om de 5 minuten en de verloskundige kwam om 11 uur…..
En na een bijzondere en mooie nacht werd om 7.39 ons meisje geboren. Dus dat blauwe vogeltje…. dat was niet nodig geweest…
Wel ben ik na die avond mijn naald kwijt, die ik tot op heden nog niet terugvond..
Wat een mooi verhaal. Ze zijn prachtig, die vogeltjes.
Wat een mooi verhaal. Jammer dat je naald kwijt bent. Misschien dat die nog weer boven water komt.
Lekker rustig thuis bevallen, net zoals je graag zelf wilde. Fijn ! Je hebt het mooi stil gehouden voor iedereen haha
En wat een prachtig resultaat !
gr. Elise
Wat een mooi verhaal over de vogeltjes… dat je het zo stil hebt weten te houden voor iedereen, haha, niemand had dus iets in de gaten gehad. En dat blauwe vogeltje staat wel heel schattig bij het roze vogeltje 😉
liefs Insoon
ps: ik ben verhuisd naar insoons.wordpress.com, hopelijk zie ik je daar weer!
Wat een bijzonder verhaal over die vogeltjes!! Ze zijn schattig!!