Vorig jaar…. (6)

De afgelopen dagen ben ik ervan overtuigd geraakt dat de IVF niet gelukt is. Ik heb álles wat ik anders ook altijd had. Dit kan niet zwanger zijn.
Het waren twee lange wachtweken waarin we hebben gesproken over hoe verder als het wel, en hoe verder als het niet. Ik regelde na wat aandringen van de koor – werkgroep toch maar vervanging voor kerst (want: hoe diep is het dal als het niet lukte) Ondanks dat ik zeker wist dat ik zou komen als het niet gelukt was. Ondertussen deden we kerstinkopen, en ik sliep veel.
En ik kon niet meer normaal hoesten. Elke keer eindigde dat in kokhalzen. Naja, zal wel met de spanning te maken hebben.

Donderdag 22 december
Bloedprikken. Ik ben ervan overtuigd dat het niet gelukt is. Ik ga relaxed bloedprikken en ’s middags nog even met Benco wandelen in de Groene Weelde.
Om 4 uur zijn Gijs en ik allebei thuis en we bellen naar het LUMC. We krijgen gelijk onze eigen arts aan de telefoon die zegt dat hij een goede uitslag heeft. Huh? Zwanger?!
De test was knalpositief! We kunnen het beiden niet geloven! We bellen papa en daarna Ciska, en we lopen naar mijn moeder die hier in de straat aan het oppassen is.
Daarna naar bed met Utrogestan en daarna gelijk een thuistest. Zwanger. Het staat er echt!