Twitteren doe ik al een hele tijd. Privé @woonthier en ook ‘zakelijk’ met @opstapmetdehond.
Zeker bij op stap heeft het me veel gebracht. Deelnemers voor de door mij georganiseerde activiteiten, leuke ideeën en leuks voor in de goodiebags.
Bloggen doe ik nóg langer. Al zeker een jaar of 10. Eerst bij web-streepje-log en nu op ons eigen domein.
De ene maand wat meer, de andere maand wat minder. Zeker nu Emma er is post ik minder blogs, maar lees ook minder.
Dat wordpress is zo handig! Je kunt zelfs zien ‘wie’ er bij je is langs geweest. Ik blog niet voor de reacties, maar vooral voor de leuk.
Ik blog al járen openbaar. Naast woonthier hadden we een tijd ook een blog over onze kinderwens.
Wat maar weinig mensen weten is dat we ook nog een blog hebben / hadden over ons adoptieavontuur.
Gijs en ik hebben namelijk toestemming gekregen om een kindje te adopteren uit het buitenland. We hebben het hele traject doorlopen, van de VIA cursus (voorlichting Interlandelijke Adoptie) tot de medische keuring, en de gesprekken bij de Raad voor de kinderbescherming. Uiteindelijk hebben we nooit op een wachtlijst gestaan omdat de IVF behandeling lukte.
Maar een handje vol mensen wist over dit blog.
Goed. Openbaar bloggen.
Leuk!
Ik heb werkelijk geen idéé wie mijn blog allemaal leest. Uiteraard zijn er de vaste lezers en reageerders.
Ook van een aantal familieleden weet ik dat ze (af en toe) lezen (hoi!)
Verder weet ik zeker dat er veel lurkers zijn. (hallo onbekende, leuk als je je bekend maakt.)
Geen idee waarom je lurkt. Omdat ik af en toe leuke creatieve projectjes plaats?
Omdat je gewoon nieuwsgierig bent?
Soms slaat de schrik me om het hart. WIE leest mijn blog? En waarom?
En dan denk ik: zal ik achter een wachtwoord bloggen?
Of zal ik alle IP adressen uitzoeken, en mensen blokkeren waarvan ik niet wil dat ze lezen?
Ik heb wel wat beters te doen. Een knap kind en een lieve man bijvoorbeeld. En een vrolijke hond die graag mee gaat naar buiten.
Aan de andere kant denk ik: als je er lol in hebt mijn leven in de gaten te houden,
je mening te ventileren aan anderen, en daarbij soepel om te gaan met de waarheid,
ga je gang.
Succes!
Eerlijk duurt het langst.
Dus als je je mening over mij (ons) deelt met anderen,
vertel dan alsjeblief jouw rol in het geheel ook.
Dan blijft het eerlijk.
Tja, het dilemma waar iedere blogger wel ‘ns mee worstelt geloof ik. Ik blog anoniem. Tenminste dat denk/hoop ik. Maar zeker weten????
Enne: hoe zie je in hemelsnaam bij wordpress wie er op bezoek komt? Ik heb dat nog steeds niet kunnen ontdekken.
Ik lees, heel af en toe nog, net als jij bij mij nog meeleest. Ja Mrs. T. ip adressen kun je onthouden en ook blokkeren
Ik moest wel lachen om het vorige blogje, je zegt zo gelukkig te zijn maar ondertussen zeik je Gijs regelmatig af op Twitter en deugd er niet veel aan hem, trouwens ook niet aan zijn moeder. Heel veel (nu ex ) twittervrienden van je hebben je daar al op gewezen, het klinkt namelijk niet zo leuk, maar iedereen die daar iets over zei werd geblokkeerd.
Dus heel af en toe lees ik mee, en nu we het over eerlijk hadden .. kon ik het niet laten !
Tsja Elise, je kunt het krijgen zoals je het hebben wilt.
Jammer dat je er niet bij verteld dat het bij jou net zo gaat. Je schoondochter heb je ook wat afgezeken op Twitter. Net als je zoon. En nu is ze je beste vriendin. En de block? Die kreeg je omdat jij het niet eens was met ONZE opvoedmethodes. En God had volgens jou een reden dat mensen geen kinderen kregen.
Dan heeft God zeker ook een reden voor alle dingen die jouw overkomen?
Maar die hoef ik hier niet allemaal te noemen, toch?
Overigens kon ik bij jou niet lezen, omdat jij achter een wachtwoord blogde. Vanwege je zoon en schoondochter?
Maar ik zag dat je weet openbaar blogt. Boeit me niks. Ik mijn leven, jij het jouwe
Misschien wil je wel stoppen met mij zwart te maken bij andere bloggers.
Ow, en Die ander ontvolgde mij. Omdat ze vond dat ik te lelijk deed.
Succes met je leven!
Ik sluit me bij Elise aan… ik heb jou van mijn twitterlijst gehaald omdat ik je geklaag zooooo zat was. ‘Ga scheiden’ heb ik vaak bij jou tweets gedacht…
Twitter is juist heerlijk om even uit te razen. Ik ben ook dolgelukkig met mn man maar af en toe kan ik hem wel wat aandoen als ie weer helemaal niet logisch nadenkt.
Geweldig dat jij dan gelijk alle stront omhoog haalt Elise. Staat je netjes..
Ik twitter wel achter een slotje. Omdat ik het soort strontomhooghalers als jij niet tussen mijn vrienden wil hebben.
En God? God is een sprookje voor mensen die graag iets willen hebben om zich aan vast te klampen en vooral om iets of iemand de schuld te kunnen geven.
Ik ben niet gelovig, zal het ook nooit kunnen worden met al die achterlijke oorlogen en gevechten die allemaal om het geloof draaien. Want ik snap daar de logica echt niet van!
Maar ik ben niet getrouwd met haar en van liefde heb ik al helemaal niet gesproken in combi met haar. Het ging toch over eerlijk zijn ?
Absoluut sommige mensen moeten geen kinderen krijgen. Als jij dat op je zelf betrekt .. niet mijn woorden.
En lelijk doen is te lief hoor .. je maakt die man compleet belachelijk en zijn moeder ook. Zegt al heel wat als mensen je daarom ontvolgen, moet je t toch aardig bont maken.
Ach, weet je wat het is. Je weet nooit precies wie wat waar.. Maar volgens mij mag je allemaal zelf schrijven wat je kwijt wilt, of dat nou is of je gelukkig bent, of omdat je je frustratie kwijt moet.
Als je je ergert aan iets wat iemand schrijft, stop dan gewoon met lezen, hou je mond en stom met doorjengelen erover. Accepteer van elkaar dat je internet’vriendschap’ hier ophoudt.
Volgens mij hebben we allemaal toch wel een interessanter leven dan steeds maar weer terug te pakken op onbenullige gebeurtenissen uit het verleden!
*en nu weer fijn spelen*
Nou meid, alleen al om bovenstaande reactie zou ik achter een ww gaan bloggen. Dan weet je wie er leest, en voorkom je dit. Want modder -gooien, wie heeft dat nou nodig? Ik lees hier soms, maar we “kletsen “genoeg op twitter, dus ik reageer hier nooit. Behalve nu, omdat het me een beetje aan mijn hart gaat wat hier boven wordt gezegd.
Knuffel!
Heel herkenbaar Saskia, die schrikgedachten af en toe. Bij mij ook veel lurkers, wat zeg ik: het gros van de lezers. En ook de vraag ‘wie zijn dat?’. Zeker nu ik de links ook op FB plaats en zie dat mijn blog af en toe grondig wordt doorgespit, twijfel ik wel eens. Maar ach: kennelijk is er iets dat mensen interessant vinden en er staat niets waar ik me voor hoef te schamen. En hoewel ik ook een aantal ip-adressen heb geblokkeerd, ben ik me er wel van bewust dat zoiets heel gemakkelijk te omzeilen is.
Gut Elise, wat fijn dat jij zo perfect gelukkig bent dat je nooit de behoefte voelt om even te spuien. Dat je nooit stookt of op een andere manier respectloos over mensen praat. Echt heel knap van je. Vandaar natuurlijk ook dat jij nooit wordt ontvolgd. Eh… (En nee, Saskia heeft me hier niets over verteld. Ik heb het genoegen (?) gehad jou een tijdje te volgen. Als ze al iemand belachelijk zou maken, dan heeft ze dan van jou geleerd. Veel geluk verder!)
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik bij sommige opvoedmethodes ook dacht jeetje…..maar ik denk dan het is jullie dochter, jullie leven en jullie opvoeding, dus als jullie het zo willen doen als jullie het doen prima toch? En ook met de dingen die soms over Gijs gezegd worden denk ik ook hmmm volgens mij zit dat niet helemaal lekker, ik persoonlijk zou zo niet over mijn lief praten, maar als ik dan de foto’s voorbij zie komen van jullie huwelijk dan zie ik daar twee dol verliefde mensen die zielsveel van elkaar houden. En wat je zelf al zegt jullie leven jullie leven wij het onze en dat is goed toch? Ik (ver)oordeel niet, vind je een leuke, gezellige meid ook al ken ik je alleen maar via Twitter en Facebook, hoop dat onze virtuele vriendschap nog lang zal bestaan. Xx
Mensen die blocken en ontvolgen zijn simpelweg geen goed ‘vriendschapsmateriaal’. Dat kan. Op ieder potje past een deksel. Maar niet iedere deksel past op ieder potje. Vriendschap is meer dan andermans tweets en blogs geweldig vinden. Vriendschap is ook accepteren dat de ander, anders is. Andere dingen zegt. Of doet. Of je het daar nu mee eens bent of niet, van vriendinnen kun je dat hebben omdat ze ook leuke eigenschappen hebben. En vlakken waarop het klikt.
Ik ben ook niet altijd aardig over mijn man trouwens. Maar het meest beledigd was hij door de mensen die mij daarom veroordeelden. Hij voelde dit als misplaatst medelijden. En er is eigenlijk maar weinig denigrerender dan dat. Alsof hij niet voor zichzelf op kan komen.
Dikke kus!
Ik ben één van de vele lurkers.Waarom ik meelees? Ik vind het gewoon leuk en ontspannend, reageer zelden op blogs. Meestal is er al zoveel gezegd of weet ik niet hoe ik zelf moet zeggen.
Maar bij deze ik ben dus Maris, aangenaam en ik hoop je nog lang te mogen volgen 😉
Bloggen, twitteren, enz. allemaal hartstikke leuk en als het goed is doe je het vooral omdat je het leuk vindt. Gewoon ook lekker blijven doen.
Maar wees altijd bewust dat je reactie(s) kunt krijgen op het geen wat je deelt via sociale media en dat sterke reacties tussen zitten die je niet altijd leuk vindt. Net als je mag schrijven wat je wilt, mogen degene die het lezen daar een mening over hebben en die in een reactie laten merken. Niet altijd leuk en fijn, heb ik zelf ook ondervonden, maar dat is nou eenmaal wat erbij hoort. Overigens vind ik het altijd wel dat het netjes moet blijven en respectvol en je niet iemand op de persoon moet aanvallen.
Zelf ben ik gaan denken over mijn eigen twitterberichten toen ik een reactie kreeg dat ik altijd negatief was over mijn man vooral als hij weer eens ziek was. Vond ik niet leuk, maar heeft mij wel aan het denken gezet en ik ben er serieus op gaan letten, omdat ik zeker niet de indruk wil geven dat ik mijn man alleen maar zit af te zeiken.
Als je van jou alleen je twitterberichten leest krijg je inderdaad de indruk, dat was ieder geval de mijne, dat alles aan jou man negatief was en zijn moeder helemaal. En inderdaad onze zienswijze over opvoeding liggen mijlenver uit elkaar, maar dat is ieder ouder goed recht, ieder op zijn eigen manier en zolang een kind alle goed zorg, liefde en aandacht krijgt, gaat dat eigenlijk verder niemand wat aan, maar een mening mag iedereen hebben.
Jij geeft mij de indruk dat je vooral positieve reacties op je berichten wil en als iemand een wat krachtigere andere mening en reactie geeft, dat je dat absoluut niet kan waarderen en daar niet op zit te wachten, dat mag natuurlijk.
Zelf heb ik je ontvolgt omdat ik mij begon te ergeren en net zo goed als dat voor jou niet de bedoeling is om te ergeren aan reacties, is het voor mij niet de bedoeling dat ik mij erger aan berichten die ik lees en eigenlijk niet kan reageren wat ik vind omdat jij dan een boze reactie teruggeeft, dus dan is ontvolgen het beste wat wij voor elkaar kunnen doen, aan elkaar ergeren is niet de bedoeling van sociale media.
Ik ben dus wel een van je lurkers, al gaat er soms tijden over heen dat ik weer eens lees. Nu twijfelde ik ook of ik zou reageren en ik hoop dat je mijn reactie positief opvat. Als ik ergens een hekel aan heb op de sociale media, soms alles behalve sociaal, is iemand helemaal afzeiken en afkraken, want dat is zeker niet mijn bedoeling.
Hier nog iemand die af en toe meeleest! We kwamen ooit allebei op Royal Lemon en op die manier is je blog in mijn lijstje komen te staan. Nu ik zelf ook een kleine heb, vind ik het leuk om af en toe te lezen over jullie en Emma.
Weet je wat ik nou zo grappig vind?
Dat er allerlei mensen reageren op deze blog, terwijl ze zeggen dat ze je op twitter niet meer volgen, omdat je zeurt over Gijs en je schoonmoeder.
Waarom lezen ze dan wel je blog?
Saskia, blijkbaar ben je interessant genoeg om gelezen te worden. Lekker doorgaan zoals je nu doet dus. Ze kunnen beter over je praten dan van je vreten 😉
@Joyce ik lees wel haar blog, omdat die vriendelijker is en het “gezeur” hier niet te lezen is, nou hoeft niet alles leuk en lief te zijn, maar als het een teveel is, dan overheerst het vaak het ander. En dan is mijn indruk van de twitterberichten. Dat mag toch?! En bloggen hoeft ook niet alleen maar leuk en lief te zijn, maar geeft een beter verhaal weer dan een twitterbericht waar je alleen maar een kort berichtje kan schrijven.
Leuk dat ik hier neergezet word als een of ander zeikwijf dat niks anders doet dan zeuren!
Twitter is en was een uitlaatklep. Gelukkig ben ik in het echte leven ook zo 🙂