Belief in the language value of your baby’s cry:
Als jouw baby huilt wil hij jou wat vertellen. Dan is hij niet opzettelijk lastig. Luister naar hem en reageer op hem. Geef hem de liefde en de aandacht die hij verdiend. Hiermee creëer je veiligheid en vertrouwen.
Nooit hebben we Emma laten huilen. En als ze huilde, was er een van ons bij haar.
Soms was het omdat ze een tandje kreeg, omdat ze een vieze luier had, omdat ze overprikkeld was… er waren zoveel redenen waarom Emma zou kunnen huilen. En soms wisten we het gewoon niet.
Er waren mensen die al snel riepen dat we haar verwenden.
We merken er nu niks van. En ook nu hoeft ze niet alleen te huilen. Dat willen we als volwassenen toch ook niet?
Lekker bij papa en / of mama. Hoe fijn is dat?!
Nu kan ze ook wel eens enorm boos huilen. De – ik ben twee en ik zeg en doe nee – huiltjes. Ook dan zijn we vaak bij haar. En praten met haar, leggen dingen uit.
Er gaat zoveel in dat kleine hoofdje om, en ze weet zóveel! Een tijdje terug zijn we gaan varen met vrienden en daarna pannenkoeken eten. Drie weken later reed ik langs dat pannenkoekenhuis en zei ze “eten?” En ze wist ook nog met wie we daar geweest waren. Die Emma, die neem je niet in de maling! Ze weet dus veel meer dan wij denken / dachten. En dan ze kan zeggen. En daar houden we graag rekening mee als papa en mama!
Ik heb toch wel een beetje moeite met de titel ‘natuurlijk ouderschap’ waarmee het lijkt alsof ouders die het anders doen/deden niet natuurlijk te werk gaan.
Ook hiervan zou ik helemaal tureluurs worden. Continu in dienst staan van je kind. Alsjeblieft niet zeg. Maar goed, iedereen moet het op de manier doen die hij/zij het beste vindt.