Ik ben niet echt een held. Gelukkig weet ik dat 😉
Als ik ’s nachts iets hoor beneden dan stuur ik Gijs. Ik hou niet zo van donker.
Waar ik écht bang voor ben is onweer. Dan lig ik bibberend in bed. Overdag gaat het vaak nog wel, maar ’s nachts vind ik het een drama. De flits… wachten op de donder… of komt ‘ie gelijk? En is het een harde knap? Of alleen een beetje gerommel.
Ik denk dat ik bang ben voor het schrikeffect. Het onverwachte. Bang dat ik door de blikse getroffen word ben ik niet. Want zodra er in de verte een klein rommeltje is, maak ik dat ik binnen kom.
Ik hou niet van situaties waar ik niet meer uit kan, heeft ook met controle te maken denk ik. Ik hou niet zo van bus of trein. Kermisattracties enzo. Maar ik ben wel eens in een escaperoom geweest. En dat was leuk! Binnenkort nog eens.
Of ik echt hoogtevrees heb weet ik niet. Gijs is geen hoogte-held, dus dat is vaak een goed excuus om niet naar boven te hoeven. Binnenkort ga ik naar Funforest in Amsterdam. Eens kijken hoe dat gaat. Vroeger heb ik wel eens ge-abseild van de Dom hier in het dorp.
Slangen en spinnen zijn niet mijn favoriet. Die eersten kom ik gelukkig in het dagelijks leven niet echt tegen. Spinnen wel. Gijs houdt er helemáál niet van. Maar om nou met z’n tweeën er naar te gaan staan gillen heeft geen zin. Dus vang ik ze meestal.
Als ik zo teruglees vind ik best veel dingen eng of spannend. Want ik heb het hier nog nieteens gehad over angst voor de tandarts, dat mijn kinderen iets overkomt, ernstig ziek worden of afscheid moeten nemen van dierbaren.
Het meeste is allemaal wel te doen hoor, in het dagelijks leven.
Vooral aan de angst voor onweer zou ik wel wat willen doen. Het claustrofobie – verhaal ook. Maar eigenlijk gaat dat de laatste tijd best goed. Ik ging vroeger ook nooit naar het theater. Met de kinderen gaan we nu af en toe, en ik ben zelfs 3x naar de film geweest, waarvan 1x alleen met Emma. (was een korte film, dat wel…)
Ik boek dan plaatsen aan het gangpad, dat voelt fijner.
