Ik mocht (bijna) weer hardlopen van de fysio, en al lang geleden had ik me ingeschreven voor deze loop. Dagen lopen twijfelen, en na de afspraak met mijn coach besloot ik om te gaan. Proberen kon altijd, wandelen kon ook. Op de site stond ook dat het vooral een funrun was, en ik hoopte dat ik niet de laatste loopster zou zijn.
We aten lekker pannenkoeken, waar de kinderen ook heel blij mee waren.
De start was om half acht en het zou een half uurtje rijden zijn. Leiden is hier niet zo ver vandaan, maar ik had werkelijk geen idéé in welke hoek ik het moest zoeken. (en nu, achteraf, weet ik eigenlijk nog niet waar ik precies was…)
Bijna niemand wist ervan dat ik zou gaan lopen, zelfs mijn ouders niet. Ik vond het allemaal nogal spannend.
Voor de start nog even naar het toilet. Maar 7 toiletten voor 1000 vrouwen is bést weinig. De rijen waren enorm. Gelukkig lukte het voor half 8. Ik stond vrij achteraan in het startvak, maar dat vind ik nooit erg. De eerste kilometer vond ik het echt nog spannend, daarna kon ik wat meer ontspannen gelukkig. Ik had toen ook een goed ‘plekje’ gevonden om te lopen. 
Wel was er iemand die steeds voorbij liep, dan weer wandelde, en weer voorbij rende. En dat dus echt 5 kilometer lang. Op een gegeven moment kreeg ik de neiging om te zeggen dat als ze wat langzamer zou rennen, ze gewoon door kon gaan en niet steeds hoefde te wisselen. Maar ik dééd het niet. Hoewel het me wel irriteerde, zeker de laatste kilometer.
Bij 2,5 km stond er een waterpost. Daar heb ik even gewandeld, en daarna ging ik weer.
Het was best gezellig onderweg, en zeker vanaf een kilometer of 3,5 ging ik meer mensen voorbij lopen. En echt hard ging ik zéker niet.
Ik had het parcours van tevoren wel bekeken, maar kon me niet zo goed meer herinneren hoe ver het nou was vanaf ‘het lusje’
Toen kwam het einde in zicht en kon ik nog even lekker doorlopen. (en werd voorbij gelopen door de eerste 10KM loopster die ging finishen….)
Het laatste stukje, langs de kaarsen en over de roze loper, was heel tof, en ik had nog iets over om een sprintje te trekken.
Na de finish een mooie medaille ‘met twee voorkanten’ en omdat ik één van de eerste 500 inschrijfsters was kreeg ik ook nog een leuke goodiebag. (veel papier, maar ook wel leuke hebbedingetjes en interessante informatie) 
Het was een leuke loop om te lopen. Er stonden best veel mensen langs de kant en het was leuk om met alleen vrouwen te lopen. Aanrader voor volgend jaar. De 10km is twee keer hetzelfde rondje dus dat is misschien wat minder interessant.
En zo liep ik voor mijn tiende medaille.
Hopelijk blijft mijn heup en been het goed doen, en kan ik nu verder trainen. Maandag heb ik weer een afspraak met de fysio. Zes weken bikkelen! Spannend. Heftig. Maar ook zin in! (denk ik…)
