De Damloop is alweer bijna 2 weken geleden. Na afloop heb ik flink last gehad van mijn buik, maar ook mijn been voelde niet helemaal lekker.
De eerste week heb ik veel gefietst en gewandeld, maar niet hardgelopen.
Ook de langste duurloop van 18k liep ik niet, dat durfde ik nog niet aan.
Zondag heb ik met Emma gefietst (zij voor het eerst op de weg!) en even met Benco in het zwembad geweest tijdens de hondenplons in Alphen. Lekker!
Maar afgelopen woensdag moest het gebeuren, weer hardlopen!
Ze zijn hier in de omgeving hard aan alle wegen aan het werk, en daarom ben ik nogal beperkt in het ‘rondje’ dat ik kan lopen. Ik ging voor een mooi rondje, maar daar reden net allemaal asfaltauto’s rond.
Het werd weer een heen – en – weer loopje. (helaas)
Ik heb best lekker gelopen, hoewel ik aan het einde toch wel flink last van mij been kreeg. Er werd door een wielrenner een duim omhoog gestoken, en iemand toeterde naar me. Wie het waren? Geen idee. Maar wel grappig altijd.
Op de video’s van de Dam tot Damloop kon je zien dat ik, naarmate we verder kwamen, steeds een klein beetje schever ging lopen, en dat gevoel heb ik nu ook. Morgen heb ik een afspraak bij de fysiotherapeut, ik ben wel benieuwd wat hij ervan zegt.
Of ik in Amsterdam de halve loop blijft nog spannend, maar dat ik ‘ooit’ een halve wil lopen staat vast!
