In 2018 haakte ik een temperatuurdeken. Iets wat ik al een aantal jaar van plan was, maar het kwam er niet van. En nu moest het gebeuren. Als ik toen wist wat ik dit jaar allemaal zou meemaken was ik er nooit aan begonnen. Maar vooruit.Half november kwam ik tot de conclusie dat ik heel oktober ook nog moest. Een dikke inhaalslag dus.
Ik wilde graag meedoen aan de CAL van Sugary Sweet Design. Elke week krijg je daar een stukje van een patroon van twee hertjes. En voor die zou beginnen moest ik bij zijn met mijn deken.
Dus moest er even keihard gebikkeld worden. En alzo geschiedde. Een paar middagen en avonden haakte ik vierkantjes. Ik nam het ook mee ergens naartoe. Ik kocht kleurtjes bij, maar de verkeerde en moest nog een keer terug. Lekker slim. Maar: op de 18e, de dag dat de CAL startte was ik bij. Ik kon dus met een gerust hart startten aan de CAL.
Het is heel leuk om de deken te zien groeien. Om de “extreem” hoge en lage temperaturen te zien en die dagen te herinneren. (schaatsen en kamperen)
Ik ben zeker voornemens om op 1/1//19 mijn deken af te ronden. Er moesten 3 vierkantjes bij omdat je met 365 vakjes geen vierkant kunt maken.
Het is leuk om te doen, maar wel een “druk” elke keer om te doen. Niet in 2019 weer, voor zo het er nu uitziet.
Maar ik bedacht wel een nieuw plan voor 2019. Ik heb een enorme hoeveelheid restjes katoen (Catania ed) liggen en daar wil ik een vlaggenlijn mee haken. Elke week een vlaggetje. Ofzoiets. Binnenkort de wolwinder tevoorschijn halen en de kluwen tot mooie bolletjes maken. En een patroon zoeken voor een vlaggetje. Hetzelfde patroon, andere kleurtjes.
Mooi klusje om in de kerstvakantie uit te zoeken!
Maar nu eerst: de hertjes maken. Want dat moet ook elke week “af” om bij te blijven met het patroon.
maar verder geen druk hoor. Vooral ontspanning 😉
Je deken wordt mooi! Die van mij ligt al sinds begin september stil…Ben met de Persian Tiles bezig, in opdracht.