Ik draag graag “hysterische sokken”. Wel twee die officieel bij elkaar horen, maar wel met kleurtjes, beestjes, figuurtjes, ‘dingetjes’ erop.
Gijs draagt vanalles wat. Niet van die vele kleurtjes als ik, maar een “dingetje” erop mag wel.
Met onze vrienden gaat het wel eens over sokken. Omdat ik ze saai vind Een van onze vrienden zegt dat hij allemaal allemaal zwarte sokken heeft. Dat is makkelijk, want dan hou je er nooit eentje van over.
(wij hebben hier een mand vol wees-sokken…)

Toen ik van Hemd voor Hem sokken mocht kiezen dacht ik dus gelijk aan hem. Zwarte sokken en wat minder saaie zwarte sokken erbij.
Maarja. Coronaquarantaine. Dus zien we elkaar voorlopig niet.
Ik had ook iets kunnen doen met opsturen enzo, maar dat vond ik nét even teveel gedoe. (Sorry Godfried, ik maak het goed 😉 )
Dus kreeg Gijs toch de Hemd voor Hem sokken.
Ik koos uni-zwarte en gestipte.
Gijs is er erg blij mee. Ze zitten goed en netjes en zakken niet af.
Hij vind het wel een beetje chique sokken. 🙂

Al echt héél lang geleden had ik contact met het bedrijf Likewoof. Ik kreeg een kortingscode voor mijn lezers en mocht zelf ook iets met korting bestellen. Al kijkend in mijn berichten inbox zie ik dat dat in december was, rond Sinterklaas.
Ik bestelde een hoodie met een labrador en de naam Benco en was er erg blij mee.
En nu heeft deze trui ineens een bijzondere waarde.
Want Benco is er niet meer. En de trui nog wel. Dus draag ik ‘m graag. En vaak. Misschien wel een beetje te vaak.

Ik ben er erg blij mee. Hij zit lekker, is niet te dun niet te dik en ook na tig keer wassen blijft de print mooi!

Wil je ook iets bestellen? Als je de code ILOVEBENCO gebruikt krijg je 20% korting op je eerste bestelling!

Allemaal naar likewoof.com. dus!

(ik ga binnenkort ook nog iets bestellen. Maar daarover later meer.)

Het was hier een hele tijd stil rond Boekenbingo. Ik was voortvarend vertrokken en heb best een aantal boeken al gelezen, en Emma ook.
En toen kreeg ik longontsteking, las ik een paar boeken die ik (echt) niet leuk vond en daarna moesten we afscheid nemen van Benco.
Het lezen is er hier nogal bij ingeschoten.
En toen kwam de klad erin en de coronacrisis.
We kunnen wel stellen dat het niet zo lekker gaat met de Boekenbingo.

Er ligt hier nu nog één (ongelezen) boekenbingoboek in huis. Die gaan we zeker nog lezen nu de bibliotheken dicht zijn. En ik lees Emma voor uit “Homme en het Noodgeval” die hebben we zelf gekocht.

Toch hebben we beiden al best wat gelezen. Ikzelf 22/60 en Emma 14/40
Of we bingo gaan halen? Geen idee.
Tussendoor lees ik ook wel andere boeken. Grote mensen boeken of studieboeken.
Het mooiste boek dat ik tot nu toe las was Tikker van Brenda Heijnis.
Dit boek vond ik echt ingewikkeld en ook niet leuk. Heel ver buiten mijn interesse.
Lieke heeft vooral gelachen om Maar eerst ving ik een monster.
Emma vond Bob Popcorn het leukste.
Eigenlijk waren er al veel leuke boeken.
Hopelijk gaat de bibliotheek snel weer open en kunnen we weer nieuwe boeken halen!

30 januari 2020

Allerliefste Benco,

Toen je bij ons kwam was je nog zo klein. Jij hebt mij uitgekozen met je ondeugende bekkie, je  vrolijke oogjes. Je zat aan mijn veters te trekken. Je was de drukste van het nest, maar was ook de eerste die bij me lag te slapen.
Ik heb wat op je gemopperd. Als je weer iets kapot geknaagd had. Als je er wéér met een schoen of sok vandoor ging. Als je bananen in je oren had en niet meer bij me terug kwam.

Mijn steun en toeverlaat werd je. In de moeilijke tijd vorig jaar hebben we wat wandelingen gemaakt. Wandelingen waarin ik soms dacht dat ik urenlang zou willen lopen.
Mooie avonturen hebben we samen beleefd. Samen wandelen naar de Herenhof en daar samen een harinkje eten. En dan weer terug wandelen. We hebben shows samen gelopen. Jachttraining gedaan.
We hebben half Denemarken doorkruist met jou in de doggyride. Er was zelfs een mevrouw die met ons op de foto wilde.
Of die mevrouw op de braderie die we bijna van je áf moesten trekken. Omdat wij probeerden jou op te voeden en zij alleen maar wilde knuffelen.
Schoenen heb je kapot geknaagd. Je kussen. Knuffels. Dingen die de kinderen lieten slingeren.

Je vrolijke ondeugende ogen, je kwispelende staart en je (soms ook wel irritante) piepjes. “Gnorken” buiten op de stoep of ‘s morgens bij je eerste aai.
Liepen we rustig te wandelen, gooide jij je ineens op je rug om te gaan liggen rollen. Ondeugende draak!

We zijn samen naar jachttraining geweest. Naar puppytraining en de jonge honden training.
Toen oudste geboren was heb je me een week niet aangekeken.
Kilometers hebben we samen gelopen. Jij naast de kinderwagen. En soms als er iemand te dichtbij kwam ging je er tussen staan.
Als je vond dat ik te dichtbij een van mijn vrienden ging lopen kroop je ertussen.

Vriendje wat kan je snurken! We kunnen je soms boven horen!
Zo schattig als je droomt. Kwispelen in je slaap. Grommen en “praten” in je slaap.

Dinsdag hebben we gehoord dat het mis is. Je hebt een grote tumor in je buik. Technisch gezien kunnen we je laten opereren. Maar of alles dan weg is? En hoe kom je uit die operatie? Kom je überhaupt uit die operatie?
Meer dan 10 jaar ben je mijn vriendje geweest.
Oudste vroeg  wanneer je jarig bent. “Op 3 mei” antwoordde ik. “Maar Benco gaat geen 11 jaar worden.”
“Mama? Ik denk soms aan het leven zonder Benco.” Krak, daar ging mijn hart. En “als we geluk hebben kunnen we van mijn geld een nieuwe hond kopen”

Moeilijke beslissingen. Morgen moet ik je laten gaan. We gaan ’s morgens nog naar het strand. Woensdag heb je op de dijk nog achter je balletje aan lopen rennen. Zo dubbel want thuis slaap je alleen maar.  Ik wil nog lange wandelingen met je maken. Dat je mijn tranen weglikt als ik huil. Dat je op of aan mijn voeten komt liggen. Je starende ogen als je NU naar buiten wilt. Je reactie op “ga je mee?” Het leukste was als je dacht dat je niet mee mocht en je in de bench ging zitten. En dat je dan tóch mee mocht.

Maar ik moet ook eerlijk zijn. Je hebt een goed leven gehad. Ik wil niet dat je lijdt. En die lange wandelingen kunnen eigenlijk niet (meer) Je hebt ongemak van de tumor.

Toen kinderen krijgen niet vanzelf ging heb je uren bij me gelegen. Na de puncties was je zo lief voor me. Toen ik zwanger was van jongste moest ik goed opletten als we andere honden tegenkwamen omdat je zo beschermend was.

Kort nadat het met Gijs “aka de baas” gebeurde heb je heel wat uren bij me gelegen. Mijn tranen weggelikt. Met me meegewandeld. Me aan het lachen gemaakt. Je was de afleiding in moeilijke en zware gesprekken met hulpverleners.

Ik wil niet geloven dat het vanavond je laatste avond bij ons is. Ik ben er letterlijk ziek van. Ik kan alleen maar huilen. Het doet zo’n pijn je te moeten missen.
Ik kocht lekkere hapjes voor je. Een haring, konijnenoren en ik kookte kip en een ei voor je.
Vanaf dinsdag slaap ik beneden bij je, en oudste sliep daar gisteren ook. Het is fijn zo dicht bij je te zijn. Maar ook moeilijk. Eigenlijk wil ik alleen maar tegen je aan liggen en door je vacht kroelen. Maar je bent niet zo’n knuffelhond.

Buiten loop je nog naast me te dansen. Je komt soms nog met een balletje aanlopen en dan spelen we nog even. Maar je bent niet meer de ondeugende Benco die je was. Jongste zit iets te eten op de bank en je komt nieteens bij haar schooien. Soms neem je de koekjes niet aan. Je hebt moeite met gaan liggen en zitten.
Je spring niet meer op de bank als je iets denkt te zien of horen.
Je bent ziek.
Mijn hart breekt.

“Morgen krijg jij een spuitje
en dan wou ik maar één ding….
Lieve zieke Benco,
dat de tijd niet verder ging…”

(Frederieke, kinderen voor kinderen)

Deze column is ook verschenen op gezinindewachtkamer.nl

Benco
Ibo Achter ’t Dijkje

3 mei 2009 – 31 januari 2020

Dag allerliefste vriendje.
Dankjewel dat je zo goed voor me gezorgd hebt.

Ik mis je zo!

Van hemdvoorhem kreeg ik een héle tijd geleden een shirt van Alan Red. Deze keer was mijn vader aan de beurt om ‘m te kiezen en testen. Hij is niet zo van de overhemden, maar zo’n lekker shirt daar maak je hem wel blij mee.
Het duurde veel te lang voor het artikel online stond, iets met een gecrashte site en een longontsteking.

“Gelukkig” was mijn vader ook niet zo snel, die heeft altijd stápels nieuwe shirts in de kast. Met het kaartje er nog aan…..
Deze trok hij gelukkig gelijk aan.
En hij is er super blij mee! Het shirt zit lekker, de stof is fijn en het zit comfortabel.

Het past perfect en de lengte is prima, ook voor de armen.

Mijn vader is best wel lang en slank dus sommige kleding slobbert nogal.
Dit shirt zit perfect!

Dit is het shirt dat mijn vader koos, met v-hals.

2020 is het jaar waarin ik 40 hoop te worden. Dat ligt in ieder geval in de lijn der verwachtingen.
Om mijn 40e levensjaar een beetje bijzonder te maken heb ik een aantal wensen op een lijstje gezet van de dingen die ik dit jaar graag (eens) wil doen.

• Hardlopen
• Afvallen
• Met Emma een nachtje weg
• Met Lieke een nachtje weg
• Met mijn vader een nachtje weg
• Met mijn moeder een nachtje weg
• Naar Londen (met Gijs)
• Paardrijden (pas als punt 2 geslaagd is)
• Slipcursus
• 1/8 triathlon (helaas kan ik niet als hij in Leimuiden is)
• Zeilen
• Zingen

Ik kan me de komende tijd wel vermaken 😉
En: een feestje organiseren voor mijn verjaardag.
Ik heb een idee. Nu de uitwerking nog….

Mijn doelen voor 2019 waren helder en duidelijk. Maar niet overal is veel van terecht gekomen. De evaluatie!

Minder bang zijn. – Niet gelukt. Daarin heb ik nog wel een weg(getje) te gaan. Ik kan soms ineens een loeihoge hardslag hebben als ik ergens van schrik. Ik kan soms ineens nog bang zijn voor “toch een poging”. Dat wil ik niet meer. Ik hoop dat in 2020 meer los te kunnen laten.

Goed bepalen wat ik zelf nodig heb. Dit zal, in combinatie met “goed voor mezelf zorgen” hoog op de prioriteitenlijst van 2020 staan.

Meer complimenten geven. Dat ben ik zeker vaker aan het doen. En dat wil ik ook in 2020 blijven volhouden. Het is leuk om een complimentje of een bedankje te geven. En fijn om te krijgen!

Fysiek sterker worden. Eind van het jaar ging de knop om en ben ik aan de slag gegaan. Maar ik ben er nog láng niet. Volhouden, doorgaan en plannen uitvoeren!

Afvallen – Hiervoor geldt hetzelfde als het punt hiervoor. Einde van het jaar een start gemaakt, nu volhouden en doorgaan! Op naar mijn eerste doel!

Alleen op pad – in 2019 heb ik geleerd dat helemaal alleen nu niet goed voelt, niet goed gaat en niet lekker voelt. Ik vind het fijner om “met iemand” te gaan. Misschien moet ik in 2020 leren om vaker specifiek iemand te vragen en tot een concrete afspraak komen.

Er was nog een lijstje waar ik het meeste wel van heb gedaan, en die ik ook in 2020 weer wil doen:

Haken (sokken?!)
boeken lezen (boekenbingo in 2020)
swappen (mwah, na minder leuke ervaringen misschien wel even klaar)
muziek maken (leuk!)
kamperen (nu ook met Lieke? en misschien…?)
hardlopen (ik ben op gang…)
knutselen (altijd leuk)
(beter leren) breien (kan nog beter)
mijn silhouette werkend krijgen (mesje is gekocht!)
fietsen (leuk!)
zwemmen (plons!)
films kijken (mwah)
genieten van de meiden ( <3)
nachtjes naar een hotel (leuk!)
wandelen met Benco (Lieve oude man van 10,5)
lange wandelingen maken (de eerste 12 staat gepland)
corner to corner leren haken (kan ik nog niet…)
sterk zijn (soms)
 Wat minder vaak sterk zijn  (vaker)

Met onze oudste waren we laatst in het WKZ. Ze moest daar twee onderzoeken ondergaan. Het eerste onderzoek was ’s morgens om 8.30, en het tweede om 15.00u.
Daar zit een behoorlijke tijd tussen. Ondertussen zijn we nog naar Hoog Catharijne geweest bij oa de Lego winkel en hebben daar lekker geluncht.
Na de lunch en een bezoekje aan de Primark waren we moe en reden we terug naar het ziekenhuis. We hadden nog ruim een uur de tijd voordat het tweede onderzoek zou starten.

Ik had gelezen dat er een Ronald McDonald huiskamer was in het WKZ. Hier gingen we naar op zoek, en vonden ‘m op de tweede etage. 
We werden welkom geheten en kregen een kleine rondleiding. Er was koffie en thee, héél veel spelletjes, speelgoed en boeken en mocht je het nodig hebben is er zelfs een wasmachine, douche en een bed. 
Wij hebben er wat gedronken en een aantal spelletjes gedaan.
Eerst waren we er met z’n drietjes, maar al snel werd het wat drukker. Mensen die maar heel even bleven, en anderen bleven in de huiskamer toen wij alweer vertrokken.

Ondanks dat wij slechts een uurtje in de huiskamer waren hebben we het erg naar ons zin gehad. De vrijwilligers waren heel vriendelijk, de sfeer was gemoedelijk en we waren van alle gemakken voorzien. 

Tijdens mijn boekpresentatie kregen de meiden allebei een Kinderfondsknuffel. Ergens in de voorbereiding van mijn boekpresentatie kwam ik in aanraking met de slogan van Ronald McDonald “keel families close”.
En met die slogan ben ik het helemaal eens. Familie, het gezin, is heel belangrijk. Oók in de situatie waar wij in zitten en zaten.
We hebben erg genoten van het verblijf in de huiskamer, gelukkig was het maar kort!
De onderzoeken gingen goed, binnenkort volgt de uitslag. Daar maken we ons niet heel veel zorgen over, de onderzoeken zijn vooral om dingen uit te sluiten.

Na de onderzoeken kreeg Emma’s knuffel een vriendinnetje.
Vriendinnetje heeft inmiddels ook een sjaal 😉

De lijsten zijn bekend! Ik dacht dat dit ergens op de dag zou gebeuren, maar gelukkig stonden ze vanmorgen al op de site!
Mijn oudste dochter had een dansoptreden zo ongeveer náást de boekwinkel dus dat kwam goed uit!
Ik printte de lijst en stopte die in mijn tas, met óók nog wat boekenbonnen die ik had liggen. Ik had geen idee naar welk boek ik precies op zoek ging.
Eigenlijk kende ik zo snel geen boek van de lijst, wel een aantal voor mij bekende schrijvers stonden er op. Sommige titels spraken me aan, andere titels zeiden me niks.
Al zoekende in de winkel zag ik van alledrie de categorieën één boek liggen en die nam ik mee.

Weer thuisgekomen lazen we na de lunch gelijk het eerste boek: “Niet aan dit boek likken*” van Idan Ben – Barak en Julian Frost. En erg grappig boek. De meiden deden mee, maar toen Miek weer van de tanden af moest vonden ze dat gek. Wel kwam Miek in hun navel aan. Hahahaha.

Op de site kun je dus de lijsten vinden. Naast de lijsten vind je er ook bingokaarten, bestandjes met alle boekcovers erin voor op school en je kunt er je bingolijst bijhouden. Daar moet ik zelf nog even op studeren hoe dat precies moet. Ook las ik ergens iets over vragen die je moet beantwoorden, maar díe kan ik nog even niet vinden.

Inmiddels heb ik de lijsten geprint, ga ik Emma zometeen nogmaals enthousiasmeren om mee te lezen én heb ik 7 titels gereserveerd bij de bibliotheek. Die boeken ophalen enzo gaat wat discipline vergen, want de bieb zit hier niet om de hoek. Misschien wat bezoekjes combineren!