Maar als ik iets zou mogen zeggen, het is geen rechte lijn
En de grens maar iets verleggen gaat maar zelden zonder pijn
Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn
En om die te kunnen plukken moet je durven bang te zijn

Gijs draagt vaak overhemden naar zijn werk. Hij verslijt er nogal wat omdat de ellebogen dan stuk gaan. (Ik zeg altijd dat dat komt doordat hij teveel op zijn bureau hangt ipv werkt……)

(Alvast) Voor Valentijnsdag kreeg ik dit mooie overhemd voor hem. Een mooi net, wit overhemd met een verrassing in de boord. 
Een slim fit strijkvrij overhemd. Kijk, dat is ook al fijn! Aan strijken heb ik namelijk een broertje dood. Ik kan het wel maar vind het altijd een lastig klusje, die overhemden.

Het overhemd kwam in een mooie, stevige, zwarte cadeauverpakking. 
Gijs pakte ‘m zelf uit, haalde de speldjes eruit en zijn mededeling was dat het netjes ingepakt zat.
Hij is tenslotte de overhemd –  expert van ons twee 😉 

Het is een mooi, goed passend overhemd. Het zit erg lekker, en dat komt mede door de mooie pasvorm én doordat het een 100% katoenen overhemd is. 
Gijs moet zelf nog even uitzoeken of hij het overhemd in of over zijn broek gaat dragen. Ik vind het zo wel prima kunnen! 
Een beetje spannend wel, een wit overhemd met onze twee meiden. 

De verrassing in de boord vind ik ook erg leuk. Een subtiel detail. Leuk voor Valentijn, maar ook voor iedere dag. Hij is er erg blij mee! 

De komende tijd gaat Gijs het overhemd ook in het dagelijks leven dragen. Ik sluit zéker niet uit dat er meer hemd voor hem overhemden gaan komen!

 (de cadeauverpakking is inmiddels ingepikt door Lieke. Die heeft er een “dagdagdoos” van gemaakt. Iets van het kinderfilmpje Bing)

*Het overhemd heb ik gekregen*

Laat ik beginnen met te zeggen dat mijn tandarts best een aardige man is. Ongeveer onze leeftijd, ongeveer even oude kinderen. Hij 3, wij 2. Hij vertelde ooit over dat hij een derde wel zag zitten en zijn vrouw nog niet zo. En we kennen hem al járen. 
Even een klein uitstapje naar een ander toen hij uit de praktijk vertrok maar toen bleek dat we gewoon met hem mee konden. Nadat ik lelijk had gedaan over zijn opvolger. (nee mevrouw alles ziet er príma uit. Maar ik adviseer wel een kroon. HOEDAN)

Maargoed. Hij is aardig, maar ik ben niet zo’n fan van zijn werk. Of: zijn werk is prima maar als hij zijn vak uitoefent in zijn mond dan vind ik het een stuk minder aangenaam. Ondanks dat hij het super goed doet én me op alle manieren gerust stelt! (en ervoor zorgt dat ik nooit pijn heb)

En zo werd ik vrijdagmorgen wakker met een dikke kaak. Al een paar dagen verkouden. Donderdagavond al een gek gevoel in mijn mond. De vorige keer dat ik wakker werd met een dikke kaak kreeg ik een antibioticakuur. Dat was in 2015 vlak voor Lieke’s doop en vlak na mijn eerste streptokokkeninfectie waar ik toen erg ziek van was. Verminderde weerstand dus.
De keer daarvoor toen ik een dikke kaak had (in 2002 ofzo) kreeg ik een wortelkanaalbehandeling. (dat was afschuwelijk. Een andere tandarts die weg liep toen ik allemaal rommel in mijn giechel had. Ander verhaal)
En dat was alledrie de keren aan dezelfde kant/ kies.
In 2015 werd me verteld dat er een bacterie bij de wortelpunt zit. Dat die nu vervelend deed vanwege een verminderde weerstand.

Nu zal het wel weer door verminderde weerstand komen. En als je dan bedenkt wat we het afgelopen jaar meemaakten heeft het toch nog best lang geduurd voordat dit weer opspeelde….

Vrijdagochtend belde ik dus de tandarts en hij heeft een antibioticakuur voor me klaargelegd. 
En daar ben ik dus nu aan begonnen.
Echt pijn doet het gelukkig niet. Het is wel wat vervelend. 
Verplicht rustig aan dus. 
Ik haalde alles erbij. Probiotica en multivitamines.

Nu dus even verplicht rustig aan doen…

We eten ijstaart als toetje.
Lieke: “Die heb je goed uit de garage gehaald, papa”

♥

Emma: “Mama, je bent daar echt goed in, het gezellig maken. Beter dan wie dan ook. En beter dan papa”

♥

Lieke zingt een liedje bij haar schoen voor Sinterklaas.
Ik leg uit dat Sint en zijn pieten (al láng) onderweg zijn naar Spanje en dat ze haar liedje niet horen.
Lieke (op standje burengerucht):
“SINTERKLAASJE BONNE, BONNE, BONNE

♥
Lieke? kom je even eten? Je wilt toch heel sterk worden?
Lieke: “Maar het gaat niet naar mijn spieren maar in mijn giechel en dan in mijn buik”

♥

Kleine voetstapjes over de overloop. Lieke kruipt bij me in bed.
Ik: “wat kom je doen?’ ….. ‘dit is het verkeerde bed he?’
Zij: “Weet ik”

♥

Ik, tegen emma die aan het klagen was over lopen naar school:
“Je bent een beetje een luiaard want je hebt nog helemaal niet hoeven lopen vandaag.”
Emma: “Dat kan niet want die leven niet in Nederland, alleen maar in de jungle en die hebben we hier niet.

♥
Emma en ik hadden het over een lama en een alpaca. Wat het verschil was.
Emma: “De lama spuugt en de alpaca niet.
Ik: “En de lama is een stuk groter.”
Emma: “Dan halen we een lama en een alpaca en brengen we de grootste terug.

♥

We hebben een nieuwe gas en electriciteitsmeter. De monteur komt binnen en vraagt naar de thermostaat. Ik wijs waar ‘ie hangt.
Emma: “Een thermostaat?” Eigenlijk hangt ‘ie!”
De monteur had zo’n uitspraak nog nooit gehoord!

♥
Ik had een gesprekje met mijn hardloopafspraak
Hij: “Hoe ver gaan we?”
Ik: “Tot de brug” (=paar honderd meter)
Hij: Hoe vaak?
*zucht*

♥

Ik:  (op de bank met haakwerk) “oh ik heb geen schaar”
Emma: “ik ga er niet een voor je pakken”
ik: “oh???” 
Emma: “ik ben niet jouw kalei hè”  (ze bedoelde: lakei’)