Donderdagochtend was ik in de Makro om boodschappen te doen voor Gijs zijn surprise feestje. Een van de missies was om bitterballen te kopen. De keuze is reuze, maar er waren maar weinig bitterballen die in de airfryer kunnen. Er was ook nog wat in de aanbieding, en zo stond ik dus de prijs – per – bitterbal – uit te rekenen. Ik gooide ook nog een doos met zakjes mosterd (264) in de kar. Dat is meer coronaproof dan een tube.
Thuis verstopte ik de 15 zakken ballen in de onderste lades van de vriezer in de garage. Bij Gijs zijn weten zat daar niks in, dus ik vermoedde dat dat veilig kon.
Donderdagavond knalde ik de garagedeur een beetje hard dicht in het donker, en toen gingen de buitenlampjes uit. Gijs zijn verklaring was dat het uur na zonsondergang er wel op zou zitten en ze daarom toevallig uit gingen. Achteráf weet ik dat het een andere reden had dat de lampjes uit gingen….
Vrijdagavond op een holletje naar de garage omdat het onweerde. Het licht in de koelkast deed het niet. Huh? Open – dicht – open? Nee dus. Ik keek naar de stekker en die hing half uit het stopcontact. Sh*t. HOE dan? Ik deed de vriezer open, en de bitterbalentemperatuur was niet zo dichtbij het vriespunt als ik gehoopt had. Bah. En nu? Ik overlegde wat met de andere complot – mensen. De een zei dat het nog wel zou kunnen, een ander wist het niet. Ik ben nogal van het zeikerige soort, dus ik besloot ze weg te gooien. Worden we niet ziek van Corona, dan wel van een bedorven bitterbal. Dus ik mikte de hele zooi in een vuilniszak, knoopte die dicht (want stel je voor dat hij nét in de container gluurt) en dat waren dan deze bitterballen.
Maar ik zat nog met 264 zakjes mosterd…. En geen bitterballen.
Ik was een beetje narrig en baalde ontzettend van zoveel dommigheid. Dat werden dure bitterballen.
Beneden zat ik iedereen in de weg dus ik toog naar boven om te gaan douchen, maar landde op bed. Na een kwartier kwam Gijs vragen wat er aan de hand was. Ja, niks natuurlijk want ik kon moeilijk een kletsverhaal gaan ophangen over ontdooide bitterballen. Gijs vroeg of ik straks na het douchen nog wat lekkers wilde. Een chippie, of M&M’s? Of bitterballen misschien? HUH? Bitterballen? NOOIT heeft Gijs het over bitterballen, NOOIT in die 17 jaar hebben we zomaar bitterballen gesnackt. En uitgerekend vandaag heeft hij het over bitterballen? Ik vroeg gelijk: “waar heb je die dan?”. Hij: “In de snackmix?” (ja, zou ik ook zeggen, maar doorvragen ging uiteraard niet.) Ik heb geloof ik iets geantwoord van “nee, geen bitterballen, ik haat bitterballen.” Hij keek wel wat vreemd, maar nam genoegen met het antwoord. Ik ging douchen, spuide mijn verhaal in de appgroep en we namen een chippie op de bank.
Het werd een onrustige nacht. Balen over de bitterballen en zorgen of het allemaal wel goed zou komen morgen. Of niemand zich verkletst had, hoe het zou gaan.
Zaterdagmorgen toog ik naar de supermarkt om tot de conclusie te komen dat de bitterballen bij de ene supermarkt al op waren (iets met EK voetbal). Gelukkig hadden ze in de andere supermarkt nog genoeg ballen.
 Ik werd er nog diverse malen mee geplaagd, het feestje was een enorm succes en de bitterballen díe er waren smaakten goed.
Ik ben benieuwd hoe lang ik dit nog moet horen. Maar zelf hoef ik even geen bitterballen meer.
En nog láter is het vast een leuk verhaal om te vertellen….

Ik hou van ‘hysterische’ sokken. En van Hemd voor Hem kreeg ik super leuke!
Sokken die ook nog eens bij me passen. Namelijk: aardbeien met slagroom én chocolade!
Op het werk vergelijk ik vaak sokken met cliënten en collega’s, want ik ben daar niet de enige die fan is van Happysocks.

Het is me pas één keer gebeurd dat ik twee verschillende sokken aan had. Ook dát schijnt dan weer hip te zijn, maar ik vond het wel een beetje gek….
‘dus’ spelen wij hier altijd sokkenbingo! Dat kan Lieke heel goed, die heeft de ‘dubbelen’ sneller gevonden dan wij.

Ik ga genieten van mijn aardbeien met slagroom én chocolade!

Toast to the ones here today
Toast to the ones that we lost on the way
‘Cause the drinks bring back all the memories
And the memories bring back
Memories bring back you

Benco* <3

31 januari 2020 – 31 januari 2021

2020.

’t was niet mijn beste jaar, maar ook zeker niet het slechtste.
Eens wat herinneringen ophalen, want een jaar, da’s best lang.
Januari
Het begon niet best, met een flinke longontsteking waar ik zeker 6 weken ziek van was. En op de laatste dag van januari liet ik mijn vriend Benco inslapen.
Februari
Het verdriet om Benco was zó groot. Ik zag, hoorde en voelde hem overal.
Ik knapte op van de longontsteking en ging weer terug aan het werk.
Met de Ursulaband gaven we een heel gaaf carnavalsconcert en we vierden ons 12,5 jarig huwelijk
Maart
Op 5 maart vierden we op een hele gave manier de 65^e verjaardag van mijn moeder. Met z’n allen ontbijten, we maakten een sieraad, deden met ons allen een workshop paardencoaching en we gingen lekker uit eten.
Ik liep de 5km bij de 20 van Alphen en Ronald de Jong zette me op de foto voor zijn portretten van rouw serie.
En zo gingen we de coronaquarantaine in. Geen cliënten, geen Ursulaband. Geen koor en niet lesgeven. Het ging goed, thuis, het was voor iedereen leerzaam en we vermaakten ons prima. Mijn werkdagen werden aangepast omdat ook de dagopvang dicht is.
Boris werd geboren.
April
Nogsteeds in cornaquarantaine.
Met Pasen aten we via zoom met opa en oma, logeerden we beneden in de tent en gingen we op berenjacht.
Met Koningsdag was er… niks maar speelde ik het Wilhelmus buiten en was er een virtuele kleedjesmarkt.
Mei
Op 5 mei hingen we de vlag uit! Boris kwam bij ons wonen! Ik was nog lekker aan het hardlopen, Genoot van de komst van Boris. Maar ook maakte ik me zorgen over corona.
We knapten met hulp de tuin op en Emma in Lieke gingen weer een paar dagen naar school.
Aan het einde van de maand startten de zwemlessen weer!
Ik besloot weer te gaan studeren door en na alle (corona) gebeurtenissen
Juni
We fietsen veel, er kwamen weer cliënten naar de dagbesteding en we sloten de thuisschool met een pannenkoekenlunch.
De studie begeleider angst voor honden begon en daar werd ik zo gelukkig van!
Ik liep de virtuel run on insulin en ging met Boris naar de trainingen.
Juli
We gingen met Boris naar de spoed-dierenarts omdat hij gestoken was door een prikbeest.
Ik was druk met de voorbereidingen voor Lieke’s drive – trough feestje voor haar 5e verjaardag en dat vierden we op de 26^e.
Lieke en Emma gingen een keertje mee met opa naar de bloemenveiling.
Boris groeide en we genoten van onze nieuwe tuin. Emma zwom af voor Zwemvaardigheid 2.
Er was ook veel verdriet in huis.

Augustus
We gingen een aantal keer naar het buitenbad, ik deed een ritje op de elliptigo en we hebben gesuppt met Emma op de Vinkeveense plassen.
Met mijn moeder en de meiden ging ik een weekje naar Landal Rabbit Hill waar we allemaal ontzettend hebben genoten.
We deden wat vakantie – dingen maar vooral vanuit huis.
We maakten een mooie, nieuwe, start.
Emma en Lieke gingen weer naar school na de zomervakantie!
September
Emma werd 8 en we maakten coronaproof traktaties, vierden een high tea kinderfeestje met robots bouwen en brachten feestpakketjes rond.
Ik solliciteerde in de buurt en viel daarna om. Duurde even voor ik het besefte maar de dokter gaf er een stempel op. Burn-out.
Ik startte een RGM cursus in het dorp.
Emma deed haar Eerste Heilige Communie , ik las veel studieboeken en Lieke mocht met kleren aan zwemmen.
Oktober
Ik vierde mijn verjaardag niet zoals ik gewild had, met een groot pizzafeest maar ik werd verrast met een weekend Texel georganiseerd door Gijs. Ik heb daar echt intens van genoten.
Ik had voor het eerst de mol goed geraden, helaas keken we de finale niet zoals we dat andere jaren deden.
November
Ik ging weer langzaam opbouwen met werken, rondde mijn studie begeleider angst voor honden af.
De school ging een week dicht.
Lieke ging naar de schoolarts en met Emma maakten we een mooie sinterklaassurprise.
December
We vierden een gezellig sinterklaasfeest.
Ik viel waardoor ik gekneusde ribben opliep.
Met Boris werd ik toegelaten tot de opleiding Dog Assisted Interventions.
Boris ging onder narcose, ik hielp in een heftige situatie in de straat, ontving mijn diploma en de scholen gingen weer dicht.
Kerstmis vierden we met z’n viertjes en de meiden en ik sliepen beneden. We hebben met z’n vieren gekookt en lekker rustig aan gedaan.
Gijs en ik moesten een moeilijk besluit nemen
Oud en nieuw vieren we lekker thuis op de bank.

Het was een jaar met ups-and-downs.
Met afscheid en nieuwe start.
Met Benco en Boris.
Met elkaar en zonder elkaar.
Met heel veel “missen”
Op naar een nieuw jaar

Met een nieuwe studie
Het opbouwen van op stap met de hond
Mooie momenten met ons gezin
Ik hoop op een leuke zomervakantie in Friesland
Weer wat kilometers hardlopen en kilo’s achterlaten
Met hulp en wachtkamers waar nodig!

Toast to the ones here today
Toast to the ones that we lost on the way
‘Cause the drinks bring back all the memories
And the memories bring back, memories bring back you

Gijs heeft (noodgedwongen) een nieuwe baan.
Vanwege de corona maatregelen werkt hij 2 dagen thuis, maar de andere dagen op locatie. Vaak op kantoor, maar soms ook eens ergens anders.
En zeker dan is het fijn om er netjes uit te zien.
Van Hemd voor Hem mocht hij een overhemd kiezen. Hij was helemaal blij, want deze overhemden zitten heel lekker. Vanwege de zomerse temperaturen koos hij er eentje met een schelpendesign en korte mouwen.

En: ze staan ook leuk!
(nog een voordeeltje: ze zijn strijkvriendelijk!)

Op 5 mei kwam Boris bij ons wonen <3

Ergens in 2009 heb ik bedacht dat ik graag een webshop wilde beginnen. Niet heel erg ervaren startte ik ermee. Verschillende programma’s geprobeerd, assortiment bepaald en uitgezocht en daar ging ik.
Al snel ging ik ook naar verschillende evenementen. De Erkemeder Hondendag, een dierendagbraderie in Arnhem of de Alphense Jaarmarkt. Allemaal avonturen op zich. Overal met ander publiek, andere vraag en aanbod. Dagenlang was ik bezig met bedenken wat ik mee wilde nemen (altijd teveel!) en met inpakken. En de dagen na het evenement weer alles opruimen.
We zijn echt wel op leuke plekken geweest. De Erkemederhondendag was echt wel heel leuk, op een leuke plek en veel te zien. Ook heb ik op twee plekken een hondenplons georganiseerd in een zwembad. Dat was echt heel leuk maar ook ontzettend veel werk. Het eerste jaar was het zúlk slecht weer. En toen de honden kwamen zwemmen was het droog én druk. Mensen kwamen van heinde en verre (zelfs uit Breda!) om te komen plonsen. Voor de eerste 100 mensen had ik altijd een goodiebag. Dan hadden we een uitdragerij in huis de weken ervoor. Mijn man vond dat niet altijd leuk….
Rijendik stonden mensen voor de kassa en het was er op bepaalde momenten drukker dan op een gewone zomerse dag.
Ook organiseerde ik een aantal keer de geleidehondenplons. In de ochtend mochten maximaal 25 mensen met hun hulp – of blindegeleidehond komen zwemmen. Dan was er voldoende begeleiding en was het rustiger voor hen om te zwemmen. ’s Middags was het altijd een drukte van jewelste met veel geblaf.
Ik vond het heel mooi om te zien hoeveel vertrouwen men in de hulphonden had. Bijzonder!
Na de vijfde hondenplons mocht ik ‘m niet meer organiseren vanwege haren in het zwembad.
Ook was ik zeer enthousiast (dat ben ik trouwens nog!) over Safestix. Ik had er veel in huis, en heb nog een gooi gedaan naar het importeurschap. Dat lukte niet, en al heel snel werd de tent verkocht aan Kong. En bestond Safestix niet meer. Maar ik blijf er enthousiast over!
Mijn webshop sloot ik om een aantal redenen. Er is hier geen postkantoor in het dorp, dus voor elk pakketje moest ik met de auto op pad. En zo kon ik niet op tegen ‘vandaag besteld morgen in huis lage prijzen’.
Er is zoveel te vertellen, stepworkshops organiseren in samenwerking met HondInzicht, TVwest die opnames kwam maken, voorop de Telegraaf met de geleidehondenplons en niet in het plaatselijke krantje, met je kleren aan door een zwembad wandelen, overal logeren, avonturen beleven met Benco.
Het was een mooie tijd!

Ik draag graag “hysterische sokken”. Wel twee die officieel bij elkaar horen, maar wel met kleurtjes, beestjes, figuurtjes, ‘dingetjes’ erop.
Gijs draagt vanalles wat. Niet van die vele kleurtjes als ik, maar een “dingetje” erop mag wel.
Met onze vrienden gaat het wel eens over sokken. Omdat ik ze saai vind Een van onze vrienden zegt dat hij allemaal allemaal zwarte sokken heeft. Dat is makkelijk, want dan hou je er nooit eentje van over.
(wij hebben hier een mand vol wees-sokken…)

Toen ik van Hemd voor Hem sokken mocht kiezen dacht ik dus gelijk aan hem. Zwarte sokken en wat minder saaie zwarte sokken erbij.
Maarja. Coronaquarantaine. Dus zien we elkaar voorlopig niet.
Ik had ook iets kunnen doen met opsturen enzo, maar dat vond ik nét even teveel gedoe. (Sorry Godfried, ik maak het goed 😉 )
Dus kreeg Gijs toch de Hemd voor Hem sokken.
Ik koos uni-zwarte en gestipte.
Gijs is er erg blij mee. Ze zitten goed en netjes en zakken niet af.
Hij vind het wel een beetje chique sokken. 🙂

Al echt héél lang geleden had ik contact met het bedrijf Likewoof. Ik kreeg een kortingscode voor mijn lezers en mocht zelf ook iets met korting bestellen. Al kijkend in mijn berichten inbox zie ik dat dat in december was, rond Sinterklaas.
Ik bestelde een hoodie met een labrador en de naam Benco en was er erg blij mee.
En nu heeft deze trui ineens een bijzondere waarde.
Want Benco is er niet meer. En de trui nog wel. Dus draag ik ‘m graag. En vaak. Misschien wel een beetje te vaak.

Ik ben er erg blij mee. Hij zit lekker, is niet te dun niet te dik en ook na tig keer wassen blijft de print mooi!

Wil je ook iets bestellen? Als je de code ILOVEBENCO gebruikt krijg je 20% korting op je eerste bestelling!

Allemaal naar likewoof.com. dus!

(ik ga binnenkort ook nog iets bestellen. Maar daarover later meer.)