Al even zat ik te broeden op een aardigheidje voor de juf aan het einde van het schooljaar. Uiteindelijk ‘verzon’ Emma het zelf, zonder dat ze het wist.
Een tijdje terug kwam ze terug uit school en vertelde dat de juf suikerbrood mee had naar school.
“Mama? ik heb tegen de juf gezegd dat jij haar wel een lesje kunt leren omdat jij goed suikerbrood kan bakken”
Ik moest hard lachen, en heb uitgelegd dat “een lesje leren” iets anders betekend. En dat ik nog nooit suikerbrood had gebakken, dus geen idee had hoe het moest.
En zo ontstond het idee om een “suikerbrood pakketje” te maken voor de juf.
Ik bestelde suikerparels en wit broodmix. Emma tekende hoe ze dacht dat je suikerbrood moest maken, en ik googelde een recept.
Maar het moest nog verpakt worden. Daar gingen wat piekersessies overheen. Uiteindelijk liet ik Emma op een linnen tas tekenen met textielstiften (ik haalde ze bij Zeeman, paar euro) en schreef erop: “voor mijn fanTAStische juf.”
Ik had wat zitten broeden op het naaien van een broodzak of broodmandje, maar ik vond dit leuker. (en tevens een stuk gemakkelijker)
Ik kocht nog een mooie kaart en alles kon zó in de tas.
En de juf? Die moest lachen en vond het een heel leuk cadeau! Ik ben benieuwd of het suikerbrood gaat lukken.
Op maandagmiddag krijgt Emma altijd muziekles van een vakleerkracht. Ze gaat altijd met zóveel plezier naar hem toe, zingt zo vaak liedjes die ze bij hem leerde, dat ik vond dat hij ook een klein aardigheidje ‘verdiende.’
Bij My Paperstation downloadde ik de beste meester – krant. (ook in juffenversie!) Ik kocht een setje potloden (laat ik nu net weten dat deze meester altijd op zoek is naar potleden en/ of pennen) en een snorren – gum. (de meester heeft een snor!)
De krant vulde ik samen met Emma in, en zette er ook nog haar lievelingsliedjes bij. Alles in een envelop waar Emma muzieknootjes op tekende.
Naast Emma’s eigen juf is er vaak een klassenassistent in de klas. Die is er vaak voor één speciaal kindje in de klas. Maar ze ís er wel altijd, en Emma kent haar toch. Dus ik vond dat die ook een klein aardigheidje verdiende! Emma zei “Juf .. doet nooit iets met ons” (wat volgens mij wel meevalt….) maar de beste juf krant was wat lastig. Gelukkig vond ik deze bij Woezel en Pip en die vulden we samen in.
Samen met een leuk pennensetje, schrijfblokje en een setje stiften zag het eruit als een mooi cadeautje.
’s Morgens in de klas waren er nog meer kinderen die iets voor de juf mee hadden genomen. Emma gaf haar cadeautje ’s middags bij het weggaan. Een van de moeders vond het maar onzin, omdat zij ook geen bloemen kreeg als ze op vakantie ging. En als haar kind naar een andere klas ging, dan kreeg de juf wel wat.
Prima, het is ook geen moeten!
Ik denk er maar zo over: Het liefste dat ik heb ziet de juf door de week langer dan ikzelf, en daar ze zorgt er goed voor 😉
Een kleine blijk van waardering. Ik kreeg tenslotte ook iets met de dag van de verpleging.
Tevens vind ik cadeautjes geven altijd leuk om te doen!
En nu: Vakantie!